“Ik werk nu op een plek waar ik niet wilde zijn.”

Veertien jaar geleden, en nog eens drie jaar later, bracht ik maanden door op een gesloten afdeling. Het was een heel heftige periode. Ik kon het leven niet meer aan; terwijl ik stilstond, leek het alsof mijn leeftijdsgenoten vooruitgingen met hun studies en carrières. Hoe langer mijn opname duurde, des te verder mijn perspectief vervaagde.

Veel hulpverleners beoordeelden mij als een complex geval en vele zagen mijn toekomstbeeld niet rooskleurig voor zich.

Na jaren van intensieve therapie stelde iemand voor dat ik mijn ervaringen zou gaan inzetten als ervaringsdeskundige. Aanvankelijk twijfelde ik: kan ik dat wel? Toch groeide het verlangen om zelf ook in de zorg te kunnen werken en jongeren bij te staan.

Zo begon mijn nieuwe pad, en werk ik nu al jaren als ervaringsdeskundige. Het meest bijzondere is dat ik per toeval terugkeerde naar de afdeling waar ik ooit als cliënt was opgenomen, maar dus nu als hulpverlener werkzaam ben.

Ik heb mijn perspectief teruggevonden op de plek waar ik het ooit verloor. Ik leerde dat groei mogelijk is en dat samenwerking, herkenning en hoop onmisbaar zijn om dit te bereiken.

Hierover schreef ik “Samen Doen We Dit”, Vanaf nu te beluisteren op alle streamingdiensten!