Het is 18 november 2021. Een jaar geleden was voor mij een gitzwarte dag. Ik werd in elkaar geslagen om mijn geaardheid en uiterlijk.
Jarenlang heb ik gestruggeld met wie ik ben. Voor de buitenwereld ging ik kleren dragen waar ik me niet mezelf in voelde. Zelfs mijn haar liet ik groeien, omdat ik dacht er dan wel toe te doen. Uiteindelijk ben ik ‘uit de kast’ gekomen en me gaan kleden naar hoe ik me prettig voel.
Helaas heb ik dagelijks te maken met de gevolgen van jezelf zijn.
Als ik naar de wc ga word ik ‘raar’ aangekeken en zeggen ze dat de mannen wc ergens anders is. Op straat word ik regelmatig uitgescholden.

Vorig jaar ging het nog een stap verder, en bleef het niet bij schelden toen ik op weg was van werk naar huis. Meerdere personen liepen op me af en naast dat ze me uitscholden volgden er een aantal fikse klappen in mijn gezicht, in een waas ben ik er weg gekomen.
Die klappen, met als gevolg een hersenschudding, een blauw oog, een beurs en gekneusd gezicht en nekkneuzing, deden pijn, veel pijn, maar mentaal is de klap het hardst geweest.

Ik wilde me er niet door laten kennen en ondanks dat ik hierdoor een mega zwaar jaar achter de rug heb, blijf ik mezelf. Hierbij is de steun die ik, van de mensen die dicht om me heen staan, krijg essentieel geweest. Deze mensen zagen mij als persoon, vingen me op en gaven me weer vertrouwen, waardoor ik nu sta waar ik sta.
Ik hoop dat er ooit een dag komt dat mensen zoals ik niet meer worden uitscholden en in elkaar worden geslagen op straat.
Blijf jezelf en laat iedereen in zijn of haar waarde want #jemagerzijn
#meedoeniswinnen